Dag 9 en 10; Zondag 9 en maandag 10 september (Vertrek Valencia)

Zondag 9 September:

Op ons gemakje staan we op. We kunnen rustig aan doen want op zondag heb je hier bij Valencia home geen uit check. We hebben afgesproken dat wij de sleutels binnen op tafel leggen en de deur dicht trekken. De borg wordt dan maandag na controle door haar retour gestort. Prima afspraak! De parkeergarage is 200 meter van het appartement af. Met de auto is dat 3,5 km rijden. Door al het éénrichting verkeer moet je heel erg ver omrijden. Zelfs de grote rondweg is eenrichting. Wel een goede manier om het autoverkeer in het centrum te verlagen. Ik sta heerlijk op ons balkonnetje te wachten. Als Erwin aan het inpakken is komt er een echtpaar aangelopen en vraagt of dit appartement goed bevallen is. Mevrouw is hier naast geboren. Zij hebben lange tijd in Nederland gewoond. Ze wonen nu in Alicante en komen nog regelmatig in Valencia vrienden bezoeken. Erwin zegt ga maar gerust boven kijken hoor is echt mooi hier. Ik leid ze door het appartement en als dank krijg ik drie dikke kussen. Zo lief! Hé hé alles zit weer in de auto en de fietsen staan ook weer op ons nieuwe fietsenrek. Welke erg goed bevalt. En nu proberen om uit het centrum te komen. Pff dat valt niet mee met al die kleine straatjes en dan ook nog éénrichting of doodlopend. Op een gegeven moment zelfs Google maps maar aangezet en ja we zitten weer op een normale weg. Op naar de Carrefour daar is de Gin in de aanbieding en Erwin wil nog wat bier hebben. Het is een behoorlijke drukte bij de kassa. De Spanjaarden hebben een goed systeem. Één wachtrij en als je bij het poortje bent wordt je naar een vrije kassa verwezen. Niets van ik sta in de verkeerde rij, iedereen wacht even lang. Het is nu zo druk dat er een rij ontstaat naast de wachtende rij. En iedereen sluit netjes achteraan aan. Geen gemopper voordringen niets van dit alles. Kan de Nederlander nog een voorbeeld aan nemen. Bij ons werd dit één puinhoop. Bij naar buiten gaan stort-regend het. En niet zo’n klein beetje maar echt heel hard. Dit alles wel bij een temperatuur van 26 graden. Bij aankomst in Pilar de la Horadada, soms wordt het ook wel Torre de la Horadada genoemd,  blijft het regenen. Gauw naar onze bungolaw en uitpakken. De bungolaw is blauw/ wit gekleurd. We zitten achteraan vlak bij het tweede buiten zwembad. Mooi plekje met rondom palmbomen en kunstgras. En ja zelfs zo ver weg zitten we nog naast een Nederlands gezin. Je komt ze echt overal altijd tegen. 

Maandag 10 September:

Vandaag schijnt het zonnetje weer als we op staan. We gaan naar Cartagena een haven plaatsje nog iets verder naar het zuiden. Cartagena ligt aan een diepe, bijna gesloten baai, beschut tussen heuvels. Het heeft een plezierhaven en een marinehaven. In de stad zie je regelmatig nog overblijfselen van opgravingen. Elegante art-deco herenhuizen, oude Romeinse gebouwen, waaronder het amfitheater wat helaas gesloten was door opknap bezigheden, maar ook vervallen huizen. Een mooi monument ter nagedachte aan de slachtoffers van terrorisme aan de kade.
De indrukwekkende sculptuur van Victor Ochoa, "The Zulo", gelegen op de esplanade van de haven van Cartagena, is gekozen om de stad eerbetoon aan de slachtoffers van het terrorisme te symboliseren.
Je kan zien dat ze bezig zijn om de stad op te knappen. In 2017 storte hier nog een in aanbouw zijnde gebouw in van 6 verdiepingen, 20 slachtofffers. Na een halve dag heb je hier alles wel gezien. Op naar het strand of toch eerst wat eten in de stad. Nee we eten wel wat in een strandtent. Gegoogeld en het mooiste strand moet zijn Playa de Calblanque. Vanaf de grote weg draai je een weg in waar erg hoge drempels zijn gemaakt en vervolgens ga je een zandweg op met grote kuilen. Als je dan door mekaar geschut na 3 km eindelijk er komt zien we wel één van de mooiste stranden die we ooit gezien hebben. Helaas geen strandtent waar je iets kan eten en aangezien wij bijna flauw vallen gaan we toch na een kort bezoek dit mooie strand verlaten. Op naar Cabo de Palos, uiterst punt van dit gebied. Het alle eerste restaurant wat ik zie, El Faro ja ga maar zitten ziet er goed uit. En dat blijkt ook te kloppen wat een lekker eten en heel veel. De bediening is ook zeer attent en beleefd een aanrader. Erwin wil nog naar de vuurtoren lopen. je merkt door de wind dat je hier wel op het laatste punt zit. Je waait bijna uit de kleren. Wel erg mooi de vuurtoren en de zee met de rotsen erbij. En zo zit er al weer een dag van onze vakantie erop.                                          De foto’s volgen vanavond.