Dag 11 en 12; Dinsdag 11 en woensdag 12 september

Dinsdag 11 September:

Er staat hier op de camping een camper met de afbeelding van de twin towers met de tekst: We will always remember/ We will never forget!

Zeker sinds we in New york waren op 11 september (al weer drie jaar geleden) denken we er toch meer aan als andere jaren. Dit heeft zoveel indruk gemaakt de herdenking, monument en de rondleiding door het museum. En toch gaat het leven verder en gaan wij vandaag naar Alicante. Vooraf dacht ik ja daar land je met het vliegtuig en verder is er niet veel te beleven. Mis!, volgens internet dus laat maar zien dan. En ik kan zeggen Alicante is echt een aanrader om te zien. Wij hebben een route gedownload van internet. Eerst maar een op zoek naar het begin. We komen bij een park waar wij denken is de heuvel Benecantil met daarop Castle Santa Barbara die boven de stad uit rijst. Helaas na een uur omhoog klauteren en weer naar beneden staan we al zwetend nog steeds niet bij het begin van de route. Wel een paar zeer mooie vergezichten over zee en stad gezien. Route besluiten we te skippen en maar zelf kijken. Volgens mij is het een stad met stranden, gezellig pleinen en genoeg te zien. Oordeel zelf na onderstaand verhaal. De Explanada is de beroemde palmenboulevard met ruim miljoen, in een golvenpatroon, gelegde, tegeltjes. Er zijn regelmatig stoelen neergezet zodat je de voorbij slenterenden mensen goed kan bekijken. Alicante kent verschillend plaza’s. Plaza Portal de Elche een romantisch pleintje met eeuwenoude zeer bijzonder ficusbomen en een fraai prieel waar je goed koffie kan drinken. Plaza de Miro is ook met oude ficusbomen met een fraai fontein. Bij Plaza de Santisima Faz en  Claustro zitten leuke restaurantjes maar ik heb op internet een restaurant gezien in de wijk El Barrio de Santa Cruz. Een wijk wat in het hart van het oude Alicante ligt met schilderachtig, sfeervolle en goed gevulde en veelkleurige bloempotten aan de balkons en voor de gevels. Je krijgt hier wel stevige kuiten want het is behoorlijk klimmen. Eerst naar het museum Belenes, waar ze allemaal verschillende kerststallen hebben. Leuk om te zien dat er zoveel verschillen zijn en ook op verschillende manieren gemaakt. B.v. Een kerststal als schilderij. Op de plaza del Ayuntamente zie je het stadhuis met haar bijzondere balkons, de tweelingtorens. Helaas zijn wij te laat het stadhuis is al gesloten. Ook van binnen schijnt het erg mooi te zijn. Een reden om een keer terug te komen in Alicante. De magen beginnen te knorren dus op naar Cerveceria Rincon de Antonio. We gaan voor het menu. Wat al aan het begin van het restaurant werd geschreeuwd naar de kok door mevrouw des huizes. En dit bleek niet de laatste keer te zijn. Dit blijkt een zes gangen menu te zijn. Zie foto’s van dit alles. Soms is er al van iets gegeten voordat het op de foto ging. Zo lekker was het. En alles bij elkaar met drinken moesten we 22,60 euro afrekenen. Maar goed dat we hierna nog naar het kasteel op de heuvel moeten. Voor het kasteel kun je lopend de heuvel op maar er is ook een lift. Wij besluiten de lift te pakken. Het is nog altijd behoorlijk warm, zeg maar heet. Bij het kasteel hebben ze ridders neergezet op verschillende manieren, met z’n tweeën, met geweer etc. Het gaat hier eigenlijk meer om de vele mooie vergezichten die je hebt over de stad en zee. Dat blijft altijd fascinerend vinden wij. Als we weer beneden zijn drinken we nog iets op het strand lekker in het zonnetje. Op het strand staan palmbomen. Wat op dat moment past in het beeld maar als we later de foto bekijken is het toch een vreemd gezicht. Heb dit ook nog niet eerder op een strand gezien. Na toch op tijd te zijn vertrokken vanmorgen hebben we nog niet alles gezien van Alicante. Misschien maar eens een stedentrip van maken of straks als pensionaris nog maar eens terug.

Woensdag 12 September:

Vanochtend besloten om de route die we hadden los te laten. We hebben nu het gevoel dat we aan het racen zijn om alles te zien. We hebben tenslotte ook vakantie. Dus we boeken een nacht hier langer en gaan niet naar Rioja maar nog een paar dagen naar zoals het het nu uitziet de baai van Roses. Maar we bespreken nog niks. Het is eerst bewolkt dus we willen naar Torrevieja fietsen. Er zijn daar zoutmeren met flamingo’s. Mijn haar hoef ik niet te wassen want ik mag weer mijn zo charmant staande fietshelm op. Ach ja veiligheid staat voorop. De fietspaden in Spanje zijn toch wel even anders als bij ons in Nederland. Je moet b.v. niet raar opkijken als het fietspad opeens stopt. En je dan ineens via een moet rotonde moet waar de auto’s 40 km of meestal veel harder rijden. Doodeng. De kwaliteit is ook veel minder van sommige paden. Maar goed dat wij onze fietsbroek aan hadden. Prima demping! In Torrevieja aangekomen nemen we eerst een uitgebreide lunch waar Erwin gegrilde sardines neemt, wat een bord vol. En natuurlijk komen er afrikanen langs met zonnebrillen en ander waar. Een zonnebril van Ferrari kost 12 euro. Als Erwin zegt er genoeg te hebben en hij hem alleen voor 5 te willen kopen zakt meneer al gauw naar 10, 8 en uiteindelijk is 5 euro ook goed. Verkocht ! Het zoutmeer is bijzonder. Je ziet aan de kant van het water gewoon zout liggen. Het schijnt zo te zijn als je hier met blote voeten loopt het tinteld en dat je dat de rest van de dag blijft voelen. Hebben we dus maar niet gedaan. Na een mooie, af en toe erg steile beklimmingen kwamen we moe terug op de camping. 50 km op de teller. Morgen doen we niets. Liggen op een strandbed onder een parasol⛱!