Dag 5 (woensdag 5 september)

Woensdag 5 September:

Het bed is hard. Heel anders als thuis maar je kan niet alles hebben verder is het appartement super. De bakker zit nog geen 50 meter verder op. Helaas hebben we wel regen dus eerst langs de auto om de paraplu te halen. Qua temperatuur kunnen we wel de korte broek aan. Erwin heeft een route app van time to momo dus we gaan op weg. Als eerste naar het stadhuis waar een politie agent staat. Je paraplu wordt in een machine gelegd die een plastic zak erom heen brengt. Super handig en geen water in het stadhuis. Strenge controle hier. Het is net Schiphol en we krijgen een flash back van Amerika. De bal zaal (1924) is wel erg spectaculair met mooi geslepen ramen en grote kroonluchters. De dakbeschildering is met olieverf geschilderd en deze vertegenwoordigen de aarde, lucht en de zee van Valencia. Het postkantoor, wie kent het nog, heeft een adembenemende koepel in neoklassieke bouwstijl, met glas in loodramen. Plaza Redonda (1840)wordt omschreven als een mooi rond plein met keramiek en handwerk winkeltjes. Helaas is dit enkele jaren compleet gerenoveerd. Er zijn kraampjes met handwerk voor de winkeltjes geplaatst. Wat in mijn beleving de charme van het plein weg neemt. Er wordt al voor gewaarschuwd in het boek/app dat je er snel voorbij loopt. Het smalste huis van Europa. De gevel is 107 cm breed, net iets breder als de deur en telt vijf verdiepingen. Als je ziet als Erwin er tussen staat zo smal. Heel grappig om te zien. We lopen naar de Mercado Central de markthal van Valencia. Je moet deze gezien hebben. Ik vind het erg lijken op de markthal van Rotterdam. Had mij voorgesteld kramen met allemaal kleuren en schreeuwende marktlui. Niets van dit alles. 

Al lopend zien we veel street art. Voor al op vervallen half afgebroken gebouwen. Waardoor het toch wel weer mooi eruit ziet.  Het is hier een ongeschreven wet dat je van elkaars werk af blijft. Bij Horchateria Santa Cataline drinkt Erwin het drankje horchata( een melkachtig drankje gemaakt van aardamandelen,water, suiker, kaneel en een klein beetje limoenschil). Dit moet je gedronken hebben als je in Valencia bent te samen met een farton. Een deegstengel wat je doopt in het drankje. En zoals ik al dacht lust ik het niet. Smaakt naar amandelen met toch wel echt een melkachtige smaak. Horchateria Santa Cataline serveert dit drankje al sinds 1807. De wanden van de zaak zijn betegelt met afbeeldingen uit de Valiciaanse geschiedenis. Echt erg mooi. Bij de Torres de Serranos, één van de twee bewaarde ingangspoorten, eerder waren het er twaalf, gaan we de toren beklimmen. Wij willen het spectaculaire uitzicht wel zien. Nou het laatste trapje heeft deze dame niet gedaan. Daarvoor liep ik al wat draaierig tegen de muur aan geklemd om de muur heen. Maar ik moet zeggen het uitzicht over de stad was erg mooi. Het mooie er aan is dat de galerijen aan de kant van de stad open zijn. Die zorgden ervoor dat als de vijand de twee torens kon innemen, ze zich niet konden verschuilen. Heel slim toch? Onze magen beginnen te rommelen en we besluiten naar La Pilareta te gaan volgens zeggen een goed tapsbar waar je mosselen moet eten. Ik bestel een vers geperst sinaasappelsap. Helaas dat hebben we niet. Het is toch wel raar in de stad waar de sinaasappelen bekend zijn kan je nergens vers geperst sinaasappelsap krijgen! Mijn specialiteit is er ook niet en de ober is ook nog eens niet erg vriendelijk. Gelukkig zijn de mosselen die Erwin krijgt wel lekker. Het zonnetje is er inmiddels goed doorgekomen en de temperatuur loopt goed op. Langzaam lopen dus maar. We vervolgen onze weg langs de grootste kathedraal Sint Nikolaas. we gaan hier niet naar binnen want elke donderdag om 12 uur is hier het watertribunaal. Ik wil daar morgen dus graag heen. Via onze wijk El Carmen lopen we naar de tweede toegangspoort toe Torres’ de quart. Minder hoog maar in de kogelgaten van het leger van Napoleon huizen nu de papegaaien. Aangezien het erg warm is plof ik ff op een bankje neer in de schaduw naast een mevrouw die uit Almere komt. Daar hebben we even gezellig mee zitten kletsen. Terug lopend naar ons appartement zien we een gezellig terras. Ach ja ik heb nog niet het drankje van Valencia gehad, Aqua de Valencia. Cava met vers geperst sinaasappelsap en sinaasappel likeur. Ik moet zeggen dat smaakte naar meer. Erwin probeert het bier, Turia, uit Valencia ook niet slecht. Het zonnetje is nu lekker dus we blijven daar ff heerlijk zitten. Vanavond heeft Erwin onze reislogger weer opgestart en kunnen de verhalen geplaatst worden. Nog ff kijken wat de dag van morgen weer brengt en dan.....naar bed.